Werkgroep Buitenveldert – AJErnststraat 112 – Amsterdam – verslag nr. 77 – groep dd 31.5.20010
11 deelnemers – distributie verslag aan deelnemers + publicatie op blog.

Conform het inmiddels ontwikkelde gebruik belast F zich met de gespreksleiding voor deze avond en verzorgt H de schriftelijke rapportage. De aanwezigen worden welkom geheten, met name de nieuweling aan wie de gespreksregels worden uitgelegd. Vervolgens vraagt F om suggesties voor het bepalen van het gespreksonderwerp, waarna A het volgende voorstel doet:

A: in het voorgesprek hadden we het over het rotgevoel waar je na een terugval helemaal vol van bent – vooral als het eerst een poos goed is gegaan – dan zou je meer weerbaarheid verwachten, maar dat valt dan lelijk tegen – en helemaal als je regelmatig terugvalt – hoe zit ‘t dan met dat hele begrip ‘verslaafd zijn’? – ben je dan nog verslaafd? het gaat om spanning die zich soms heel langzaam in jezelf ontwikkelt – die knaagt aan je weerbaarheid – dat ervaar je zelf natuurlijk het beste, ook al doe je je best dat onheilsgevoel te ontkennen en weg te drukken – hoe moet je daar mee omgaan – je kunt je eigen signaal wel herkennen, maar terugschakelen naar ‘nul’ is dan meestal niet meer aan de orde: voordat je gaat gebruiken lijkt het al of je op een glijbaan zit en de greep kwijt bent… kortom, nog geen druppel gedronken, geen pil geslikt en toch de greep kwijt en het gevoel de glijbaan opgezogen te worden….

Uit de reacties blijkt eenieder het eens het voorstel van A te kiezen als uitgangspunt voor het groepsgesprek. De gespreksronde ontwikkelt zich aansluitend als volgt:

B: Vorig jaar startte ik met deeltijdbehandeling – dus toen zette ik ook mijn eerste stappen richting herstel – en werd aansluitend ook meteen geconfronteerd met het verschijnsel van terugval – dat sloop er gewoon in – dacht dan ‘dat kan ik wel aan’ – zo was ik 3 weken met vakantie in Frankrijk, geen tv, geen internet, etc….. – had daar toen een lichte terugval – gevolgd na terugkeer thuis door een klap alsof ik in een ravijn stortte: zat in no-time alleen en met een lege fles – ging daar toen wel over nadenken: had dit nog niet eerder meegemaakt – het was een kwestie van zien en drinken – er was geen ‘trek’ van tevoren – ben toen ook van de trap af gevallen, overigens zonder nadelige effecten – de terug-schakeling lukte pas na terugkeer in nederland; er was toen geen groep vanwege Pinksteren – ben dus een half jaar in deeltijdbehandeling geweest – ga dat niet nog eens doen – denk zelf dat terugvallen bij deze ‘ziekte’ hoort – pik ‘t nu weer op met medicijnen – eerst was een ‘terugval’ langzamer – nu is ‘t meteen ‘raak’ – lastig is het wel – bovendien ben ik veel alleen – heb geen sociaal kader met toezicht….

C: ik luister…..

D: terugval ken ik uit ervaring heel goed, vooral als opzettelijk gedrag – om eigen grenzen te leren kennen – zo had ik 15 jaar terug ook een black out – soms dacht ik “ ‘t gaat wel weer” – dronk dan tot het licht uitging – tot hoever kan je gaan? – het was mijn eigen ‘proef’ – soms voelde ik een heerlijke euforie en juist dat is link – soms ook, lukt het om te stoppen – toch een beetje eng – zit nu zelf bij de ggz – heb sterk wisselende stemmingen – voel het als een afwijking tussen de oren – ga daarvoor ook nu weer morgen in therapie – gelukkig word ik er niet van…

E: iedereen wil ermee stoppen en iedereen is tevens gericht op terugval – ik had een huisje gekocht in Frankrijk – heel klein – de Mont Ventoux plus mooie bomen en een terras – ergens had ik angst voor terugval – angst: ‘t mag nooit meer!’ – hoorde ook praten over het beperken van je uitzicht tot 24 uur – hoorde ook over neurologische processen en de conclusie: dan moet je ‘gewoon’ nooit meer drinken – zo ken ik iemand die 7 jaar niet dronk en toen toch weer voor de bijl ging – ik wilde het uit proberen met 2 biertjes en merkte na 5 dagen dat de hoeveelheid toenam – dat terugval onafwendbaar aan kwam zetten – dat definitief afscheid nemen dus noodzakelijk is.

F: bij te weinig rust ontwikkel ik spanning – daarop richt ik mijn agenda nu in – bovendien luister ik naar muziek – bij ‘neiging’ zoek ik afleiding – het is een kwestie van overleven door ‘andere dingen’ te gaan doen – ook moet ik mezelf niet overbelasten – ik heb geen last als andere mensen gebruiken tenzij ze mij gaan storen, want dan ga ik weg – en toch, als we langs een terras lopen ziet mijn vrouw kopjes koffie en ik de glazen bier – sommige mensen kunnen zich zo handhaven – iedereen moet zijn eigen traject aflopen…

G: vroeger had ik een soort ritme: was ik 3 a 4 maanden gestopt en dan struikelde ik – was er sprake van trots of afwachting? ik weet het niet precies – eigenlijk was ik te bang om te beginnen – heb ‘t toch gedaan – heel voorzichtig met hele dure spaanse wijn – het voelde of ik me moest verdedigen, dat duurde zo’n 1,5 a 2 jaar en daarna in het geniep – ik wil trouwens niet ‘nippen’ maar gewoon een hele fles achterover slaan – zelf ben ik ver heen als ik ‘s ochtends al trek heb – bovendien kan je dingen vergeten – en dan het woord ‘feesten’ – ik zie daar nogal tegen op – soms helemaal in Maastricht, waar ik de helft niet versta – kan daar ook niet meedoen – ze hadden daar een combinatie concert met kartonnen bekertjes bier – ik voelde daar minachting voor – kan nu van concerten genieten en blijf nuchter – heb nu trouwens ook geld over voor cd’s – dvd’s en eten en balinese dans en het samen zijn met mensen zonder drank biedt mij veel plezier – ik ervaar dus nu voldoende weerstand tegen terugvallen – soms ligt de oplossing bij het mijden van situatie’s – maar ik merk dat alles steeds makkelijker wordt al naarmate ik langer droog sta…

H: het ontdekken van mijn eigen verslaving was de grootste sensatie in mijn bestaan: ik begreep opeens waardoor ik allerlei ellende had meegemaakt. Het was allemaal en steeds weer ‘oorzaak drank’. En het was dan ook geweldig dat ik in een kliniek terecht kon en als klap op de vuurpeil was daar dan ook nog eens de groep. Ik leerde daar enorm veel. Onder meer van die amerikaans aandoende ‘verkoop-kreten’, zoals ‘trainender-gewijs rehabiliteren wij ons’. Dat lijken wel wat opgeblazen verkoop-praatjes. Maar in wezen kunnen ze uitstekend werken. Ze maken veel duidelijk en dan blijkt ook dat het hele programma van zelfhelp, neerkomt op: trainen, iedere dag weer en zorgen voor een goede conditie – waarbij niet te vergeten de zelfhelp-groep een belangrijk aspect is omdat je op die manier minstens wekelijks jezelf kunt opladen door het contact met je collega’s. Voor mij heeft het zelfhelp-programma mijn leven wezenlijk veranderd en het grappige is dat het mij, tot nog toe, nog nooit is gaan vervelen; iedere groepsavond is voor mij dan ook weer een intense ervaring. Maar ik weet ook, dat ieder feest een keer eindigt en dat zal hier ook zo zijn. En het aanvaarden van dat einde probeer ik ook hier te leren. Ik hoop hier echter voorlopig nog een tijdje mee door te kunnen gaan!

I: Uit pure wanhoop ben ik aan de drank gegaan en uit diezelfde wanhoop ben ik er ook weer mee gestopt. Op den duur werd ik een puur asociale drinker – allemaal een gevolg van de dingen die mij bedreigden – eigenlijk ben ik heel vrolijk – had ik ‘t naar m’n zin – en dacht: dat wil ik weer terug – dus ik moest de knop omzetten – kan nu dus niet meer drinken – die drank is me dat niet waard – ga nu weer gewoon naar feestjes – een glas aan de mond, maar niet naar binnen – doe alsof – niemand reageert – ik ga het niet tegen de groep zeggen – blijf volstrekt onopvallend – het plan voor mezelf is: mijn oude leven was niet leuk – nu zingen, dansen en werken mijn vrienden om me heen – dat is mijn leven, mijn passie – er is enthousiasme om me heen – en zo niet, dan haakt de omgeving na 14 dagen af – op 2 na – mijn gevoel zegt me nu: mijn drang naar drank is weg – toch wil ik alert blijven – ik doe mijn best en voel me daar geweldig bij: ‘t is een keuze tussen een leuk en een niet leuk leven….

J: (de nieuweling) ik wil nog even niets zeggen, hoewel ik wel opmerk dat ik nooit dagelijks dronken ben – wel in de weekends – ben dan erg gevoelig – heb altijd wel een excuus en ervaar andere stress-factoren – ik vind het leven zwaar – ik voel verdriet en dat valt niet altijd mee – het gaat trouwens in je patroon zitten en zeker als je ouder word…

Hiermee is de ronde voltooid en krijgt A, die het onderwerp inbracht de gelegenheid af te ronden, waartoe hij zegt: ik geloof dat in je hersenen bepaalde banen ontstaan tengevolge van verslaving en dat daardoor een blijvende overgevoeligheid is ontstaan – ben pas 2,5 jaar hier en er is intussen zoveel gebeurd – een vergelijking met vroeger lijkt het wel een zee van tijd – intussen ben ik alerter geworden en leer wat mijn grenzen zijn – wat goed voor mij is – en loop ik niet meer mijn leven te verklooien.

De groep dankt A voor het onderwerp alsmede F voor de gespreksleiding, waarna laatst genoemde de aanwezigen verzoekt enig geld in de pot te werpen en hij de bijeenkomst sluit om 21.15 uur.

Amsterdam, 2 juni 2010.